Sa Pagkakaalam Ko...

Naaalala mo pa lahat ng ating pinagsamahan?
Masaya, malungkot, iba’t ibang uri ng pagkakataon.
Sa pagkakaalam ko…
Wala ka naman amnesia, pero bakit nakalimutan mo ako?

Bigla ka na lang lumayo, ‘di man lang nagpasabi
Nandiyan ka nga pero parang wala din
Sa pagkakaalam ko…
Wala ka naman sa ibang bansa, pero bakit parang sobrang layo mo sa akin?

Ilang taon na ang lumipas nang iwasan mo ako
Ang tagal na din noong ako’y iyong huling kinibo
Sa pagkakaalam ko…
Wala ka naman sa piling ko, ngunit bakit ikaw pa rin ang parating bukambibig ko?

Naaalala ko pa lahat ng ating pinagsamahan.
Masaya, malungkot, lahat ng uri ng pagkakataon.
Sa pagkakaalam ko…
Magka-amnesia ka man, pilit ko pa din sa iyong ipapaalala ang lahat ng ito.

Lumayo ka nang walang pasabi, ngunit kahit na ganoon nanatili ako sa iyong tabi.
Nandito ako palagi sayo, kahit na ikaw pa ay malayo.
Sa pagkakaalam ko…
Kahit nasa ibang bansa ka man, hindi ito magiging basehan upang ika’y iwanan.

Ilang taon na ang lumipas na ako’y nanatiling nag-iisa
Ngunit kahit ganoon ay patuloy akong umaasang tayo’y muling mag-uusap
Sa pagkakaalam ko…
Wala ka man sa piling ko, ikaw at ikaw pa rin ang laman ng puso’t isip ko.  

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Huling Sayaw

Ito na ang ating huling sandali - malapit nang mag-isang taon simula noong napaluha ako nang marinig ang unang pangungusap ng kantang ito na inawit ng Kamikazee habang ako’y nagpapaayos sa sasapit na oras. Ito na. Ito na talaga ang ating huling sandali. Ang huling pagkakataon na sasabak sa isang matinding laban kasama ang mga taong kapiling ko sa higit na limang taon. Hindi na tayo magkakamali – at nandito na nga tayo sa oras na ating pinaghandaan, ang oras na ating inabangan ang pagsapit, ngunit hindi hinihiling na matapos. Huling sayaw na natin. Huling laban na natin bago pa man magkahiwa-hiwalay ng landas. Junior’s Promenade na. Huling pagkakataon na din ito upang maisabuhay ang dangal na dala ng pangalan ng pangkat na Grade 10 – Excellence . Kahusayan. Hindi na dapat magkamali sa bawat paglapat ng mga kamay, sa pagtadyak ng mga paa, sa pagpilantik ng mga daliri, at sa pag-indak ng mga katawan. Kahusayan . Maipamamalas ba natin ito? Maisasabuhay ba natin ito? Kasi wala
Read more

Letter of Separation for 2016

Dear 2016, Hey there! You know what, I had a rough yet exciting adventure with you. As a cliché line says: It was like a rollercoaster ride with you. Though full of ups and downs, it was still an unforgettable experience. A lot of people say that you suck , which is actually undeniable but I think it is just because that they weren’t able to see the good side of you. They didn’t know that you had a lot of great stuff to offer. A lot of people also left when you came along. As a famous graduation speech line says: To begin with something you, you must sacrifice something old . Fate must have decided that a plenty will leave my side so that a bunch of life-changing people will come along in exchange. It was also when you came when controversies became more rampant. Extrajudicial killings, death of famous people, Presidential Elections, Feminism and LGBTQ+ issues are just some of it. With all these bad news broadcasted every night, I don’t think I’m the only who is tired
Read more

Sa Aking Hardin

Kay tagal na noong huling nabuhay ang aking hardin. Huminto na ang pamumukadkad ng mga bulaklak dito. Wala na itong kulay, Wala na itong buhay. Ngunit dumating ang mga paru-paro, Kasabay nito ang napakaraming mga pagbabago. Ang mga bulaklak sa aking hardin ay muling namukadkad. Nagkaroon ng kulay. Nanumbalik ang buhay. Nagdulot ito ng malaking ngiti sa aking labi. Kaya sa hardin, ako’y madalas nang nanatili. Pero sabi nga nila, ang pagbabago lamang ang tanging permanente sa mundo. Ang inakala kong kasiyahan na mananatili, ay lumisan na sa aking tabi. Napalitan ang mga paru-paro ng mga uod. Uod na siyang kumain sa mga magagandang bulaklak. Sa mga makukulay at nagbibigay-buhay na mga alaala. Hindi ako nawalan ng pag-asa na muli pang mabubuhay ang aking hardin. Dumating naman ang mga bubuyog. Sa patuloy na pagtitiwala na maibabalik pa ang lahat sa dati, Ang mga bubuyog na ito ay siyang araw-araw na tumutusok sa akin. Nagbibigay man ng buhay a
Read more